En toch had hij de gunfactor.

Waarom heeft iemand nou de Gunfactor en waarom niet? Ik sprak in het kader van mijn boek al met Mark Rutte, Frits Goldschmeding, Ruud Koornstra en vele anderen en ik vormde me een oordeel over hun Gunfactor. Allemaal te lezen in ‘Verhoog je Gunfactor’ dat op 20 oktober wordt gepresenteerd tijdens het derde Piet Heyn gala van de SMA.

Nog maar een paar weken geleden liep ik op de markt van Ceret, een provinciestad in de Franse Pyreneeën. We liepen er niet met een boodschappenlijstje, gewoon ruiken, proeven en souvenirs scoren. Ik liep langs een kraampje met gedroogd fruit. De geuren en de kleuren waren heerlijk, de lindebomen hielden het marktplein heerlijk koel en boden voldoende schaduw.

De verkoper, een sympathieke, maar veel te dikke Fransman, zijn navel zichtbaar onder zijn slecht dichtgeknoopte hemd overviel me en begon me ongevraagd uit te leggen wat de gezondheidseffecten waren van gedroogd fruit.
De geur van Anijslikeur bedwelmde me zo dat ik het slecht gekopieerde lijstje met ziektes waarvoor zijn gedroogd fruit genezing bood en dat hij vluchtig voor mijn ogen liet zweven nauwelijks kon lezen.
‘Holland?’ vroeg hij me.
‘Oui’ zei ik, al ontging mij de relevantie van die informatie een beetje.
‘Ajax, tres bien!’ zei hij lachend en ik zag zijn gebit. Blijkbaar helpt gedroogd fruit niet tegen tandbederf, er stond slechts een enkel bruin stompje overeind. Vervolgens begon hij ongevraagd de prijzen van de artikelen die ik in mijn hand hield af te prijzen, in de hoop dat ik zou toehappen.

Vijf minuten later schoof ik bij de rest van het gezin aan, met drie zakken gedoogd fruit.
‘Gedroogd fruit?’ vroeg mijn vrouw. ‘Wat moeten we daarmee?’
‘Geen idee’ zei ik. ‘Ik moest het wel kopen. Die man zondigde tegen alle regels uit alle verkoopboeken die er bestaan. Maar ik heb erg gelachen, hij had wel een hele hoge gunfactor!’.

Een leerzame ochtend.