Het ligt aan Marlies Dekkers zelf. Ze is eigenlijk heel lief.

Als mensen mijn boek zien en op de kaft lezen dat er ook een interview met Marlies Dekkers instaat, dan krijg ik altijd de vraag wat ik van haar vond. ‘Een bitch zeker he?’ Over Mark Rutte die ik ook interviewde en die toch ook niet de minst onbekende Nederlander is, krijg ik dat soort vragen nooit. Ik antwoord dan naar waarheid dat ik haar bewonder en ze me buitengewoon aardig en prettig te woord gestaan heeft. En dat haar tip ‘blijf geloven in je dromen, ook als het tegenzit’ door Nederlandse bedrijven te weinig wordt toegepast omdat managers geloven in marktonderzoek
en liever grijs, bruin en onopvallend op de winkel passen in plaats van kleurrijk durven te ondernemen. Misschien heeft de gemiddelde manager wel geen dromen, in tegenstelling tot creatief wonderbrein Marlies Dekkers.

Hoe komt het dan toch dat vorige week wéér iemand vroeg: ‘is ze echt zo arro?’ Ik verbaasde me over dat imago en ben na dit weekend, na het lezen van een artikel in het AD, erachter gekomen hoe het is ontstaan. ‘Om je doel te bereiken, kun je niet altijd lief zijn‘ stond er boven het artikel. Mijn conclusie: het komt door Marlies zelf.

Iedere ondernemer weet dat het erbij hoort: ontslaan van mensen, rechtszaken voeren, geld van anderen verliezen, enzovoort. Neem een ontslaggeval. De meeste ondernemers zullen zeggen dat die medewerker ergens anders een beter passende toekomst zal vinden. Dat vinden ze een positieve boodschap, omdat ze weten dat het de waarheid is. Ze weten ook dat die medewerker na de mededeling een huilavond en een rotweek heeft, maar daar stappen ze overheen.  Ze weten dat ze op de lange termijn toch gewaardeerd zullen worden omdat ze ongezouten hun mening hebben gegeven.

Maar Marlies benadrukt dan toch dat ze in zo’n geval, al is het maar voor even, ‘niet lief’ gevonden zal worden door die persoon. En omdat ze het benoemt komt het bovenaan het artikel. Hoeveel mensen heeft de onderneming van Jeroen van der Veer ontslagen? Geen idee, maar meer dan Marlies Dekkers. En toch staat het nooit boven een interview met de voormalig Shell topman.

Wat je aantrekt maar wat je niet mag, dat zoek je op. Wat slecht voor je is, maar waar je niet van af kan blijven, daar wordt je als honing naar toegezogen. Verboden fruit smaakt het lekkerste, Eva, Adam, de appel, weet u nog? Ik denk dat elk interview in de toekomst met Marlies hierover zal gaan. Ze begint er zelf over. Ze wil eigenlijk heel graag lief gevonden worden, het is haar droom, ze fantaseert erover, maar ze denkt dat het slecht is als ze haar lieve kanten toont. Ze weet dat ze soms hard moet zijn als zakenvrouw, maar het doet haar toch elke keer weer pijn. Het liefst schuift ze in een pastelrose hemdje een vegetarische schotel in de oven,  voor een gezin met drie meisjes en een stoere man. ‘Dag engeltje’ zegt ze dan als de laatste na een dag op kantoor moe en hongerig thuiskomt. Lief, lief, lief, ze is er zo verliefd op dat geen interviewer het onderwerp mag overslaan.