Kees de Kort: een tegenstuk van een lid van de roze bril brigade.

Bobby Ling*) heette eigenlijk niet Bobby Ling. Hij had een moeilijk uit te spreken naam meegenomen uit China, iets van Ling Ming Rui ofzo, maar daar hadden ze op Ellis Island in de jaren dertig van de vorige eeuw ‘Bobby Ling’ van gemaakt. Op een avond had Bobby een noodle maaltijd gemaakt voor zijn buren in New York en hij kreeg er een paar mooie complimenten over. Vervolgens kocht hij tien kilo noodles bij een winkel  in China Town en
hij leende een HotDog wagentje. Binnen een paar uur had hij al zijn noodles verkocht en nog geen week later begon hij, vlakbij Wall Street op een drukke hoek, met zijn eigen karretje ‘Bobby Ling’s Noodles’.
Bobby werkte hard, gebruikte goed deeg en verse Soja en hij was vriendelijk voor zijn klanten. Al een half jaar later werkte ook zijn broer en een vriend voor hem, ging hij groter inkopen en kocht hij een tweede verkoopkarretje. Bobby bleef hard werken en vertrouwen houden en The American Dream kwam uit: Binnen vijf jaar was New York aan de noodles en was Bobby Ling een merknaam geworden om trots op te zijn.

Een journalist van de New York Times werd gegrepen door het succes van Bobby en wilde een achtergrondreportage maken. Zijn eerste vraag was ‘Hoe is het je gelukt om in deze crisistijd zo’n mooi bedrijf neer te zetten?’
Het antwoord van Bobby was ‘Crisis? Hoezo? Oh ja, staan de kranten er vol mee? Ik lees geen kranten, sterker nog, ik kan niet eens lezen’

Bobby zou, mocht hij nu nog leven, ook het FD niet lezen en niet naar BNR luisteren en dan zeker niet naar Kees de Kort. Kees zou hem alle plezier en vertrouwen ontnemen. Als hij naar Kees had geluisterd zou hij nooit noodles zijn gaan verkopen. Misschien was hij dan wel in China gebleven.

Ik wens iedereen in Nederland iets van de geest van Bobby Ling toe, maar realiseer me dat in dit mediatijdperk mensen als Kees de Kort onmogelijk zijn te ontlopen. Vandaar mijn oproep aan BNR: zet het volume van Kees wat zachter of programmeer hem in de nacht, als alleen zijn fans wakker zijn, of beter nog, laat ook eens een roze bril aan het woord. Ze zijn er wel, al zijn ze vaak te hard aan het werk om zich druk te maken over Euro’s of over de rente.

*) Ik heb mijn best gedaan het waarheidsgehalte van dit aan mij vertelde verhaal te achterhalen. Dat is niet gelukt, ik ben dan ook geen journalist. Gelukkig maar.