#MIE12

Tegenwoordig ben je pas ergens echt geweest als de hashtag van het event duidelijk zichtbaar aanwezig is op je digitale footprint. Je bent het niet met me eens? Dat mag, maar realiseer je dan wel dat het 2012 is en dat op het Marketing & Information Event 2012 – oftewel het #MIE12 – de openingszin van dit blog voor elke bezoeker een open deur is. Het was hashtags, digitale communities en social media wat de klok sloeg. Marktonderzoekers nemen zichzelf altijd erg serieus, als een productintroductie of een reclamecampagne mislukt, dan is dat omdat het marktonderzoek niet goed was of verkeerd gebruikt werd en als het wel lukt, nou ja, vult u zelf maar in, dan komt dat natuurlijk door het goede onderzoek.
Wat opviel toen ik door de met standjes bevolkte gangen van het congrescentrum naar mijn spreekgestoelte liep was het gebrek aan verkopers dat me aansprak om hun producten of diensten  aan me te slijten. Dat is interessant, er is voor een verkoopadviseur nog werk genoeg hier. Of denken marktonderzoekers dat klanten vanzelf op ze afkomen?

‘De footprint die een respondent door digital profiling in onze communities doorcommuniceert, wordt door ons softwarepakket geanalyseerd en vertaald naar insights waarmee marketeers gerichter aan hun knoppen kunnen draaien’ zo werd me uitgelegd door een wakkere HEAO-er in spijkerbroek met tweedjasje. Ik durfde hem niet te vragen hoe hij verklaart dat als je alle passagiers in een Boeing 747 op weg naar Malaga de vraag laat beantwoorden of ze van plan zijn een huis in Spanje te kopen er slechts een zeer klein groepje die vraag met ‘ja’ zal beantwoorden, maar als ze door een zongebruinde timeshareverkoper aangesproken worden laat één op de drie zich toch overhalen. Ik durfde het niet omdat ik bang was het antwoord niet te snappen en ook omdat ik dat fenomeen zelf ook niet snap. Verkoop is voor mij, en dat mag u gerust als een persoonlijke bekentenis zien, nog steeds een mistig vakgebied, al geef ik er les in, verzorg ik workshops en zegt men dat mijn boek dat ik erover schreef zo helder is geschreven. Ik wou dat ik iets van de zekerheid die marktonderzoekers bezitten ook zou hebben.

Mijn presentatie dan. Titel: ‘Marktonderzoek is zinloos’. De provocerende titel trok een volle zaal en de meesten bleven ook netjes drie kwartier zitten. Aan het eind volgde een kleine demo van de Gunfactor-way-of-doing-things waarin ik mijn publiek liet kiezen tussen het geven van een 1 of een 10 voor mijn officiële evaluatie. Het viel niet mee, er zaten, gezien de einduitslag, wel degelijk tienen bij. Ik denk dat er ook énen tussenzaten omdat ik toch wel toe moest geven dat sommige vormen van marktonderzoek enige zin kunnen hebben en dat de wereld niet alleen om sales draait. Dat had ik niet moeten toegeven, standvastigheid wordt altijd beter beloont dan draaikonterij. Dat had ik misschien kunnen weten als ik mijn marktonderzoek voor elkaar had gehad…