ZOHO

In oktober 2017 was ik in India te gast bij partner ZOHO. Te kort natuurlijk, maar voldoende om eindelijk eens te ervaren dat ZOHO ook echt een bedrijf is met mensen in een gebouw en niet alleen een merk en een systeem. En ook voldoende om een indruk te krijgen van India en de manier waarop er gewerkt wordt. ‘Shanti Shanti’ zegen ze in India en wat dat betekent heb ik deze week ontdekt.

Verslag ZOHO reis

Zaterdag 8 en Zondag 9 oktober 2017

‘Wat is het hier druk!’ riep ik tegen een Roemeense en een Canadese collega toen we eindelijk het vliegveld van Chennai (voorheen Madras) verlieten om drie uur in de ochtend lokale tijd. We hadden de georganiseerde zone van de airport verlaten en waren beland in een verzameling slapende, lopende en zittende mensen op de GST. De GST is een snelweg die door heel Chennai loopt, evenwijdig aan de kust van Noord naar Zuid. Chennai is een stad van zeven miljoen mensen. De benaming ‘snelweg’ komt van mij, zelf kennen de Indiers geen classificatie van wegen. Of als ze die wel kennen dan hebben ze dat aardig voor mij verborgen weten te houden. Verkopers van plastic speelgoed, gezinnen met meerdere kinderen op een scooter, kippen, geiten, honden en uiteraard koeien, alles liep er rond in het holst van de nacht.

De ochtend erna, op weg naar een kennismakingsbijeenkomst met alle aanwezige ZOHO partners, was het nog veel drukker. In het midden van de GST is een afscheiding geplaatst, om tegemoetkomend verkeer uit je rijbaan te houden. Soms zijn er witte strepen te zien op je rijbaan maar dit betekent niets. De breedte van het asfalt bepaalt hoeveel verkeersdeelnemers er naast elkaar passen en dat zijn er meer dan je denkt. Het antwoord van Ian –  Business Devt & Partner Manager bij ZOHO – in de voorafgaande groepschat op de vraag of er ook auto’s gehuurd kunnen worden blijkt meer dan terecht: ‘As a foreigner, you do not drive a car in India. No debate here’.

Waar heb je het over als je de halve wereld hebt overgereisd en aangekomen bent in een openlucht museum met 90 man uit 45 landen? Juist, over je werk. De gemiddelde ZOHO partner is een ‘one mand band’ of een klein familiebedrijf. De grootste spelers zitten in de VS, maar tellen nooit meer dan ongeveer 25 personeelsleden. Ik raak in gesprek met een partner uit Londen, een van de twee uit een stad die wat betreft marktpotentie ongeveer overeenkomt met de Randstad.

‘Concurrenten van andere systemen in Londen werken met honderden tegelijk aan projecten, als ik het druk heb helpen mijn zoon en een paar vrienden me’ legt hij uit.

‘Bij ons is het niet heel anders, hoewel mijn zoon nog studeert’ leg ik uit.

Samen komen we tot de conclusie dat er twee mogelijkheden zijn. Ofwel we staan aan de vooravond van een vulkaanuitbarsting, die start zodra de wereld ontdekt dat Software uit India zowel beter als goedkoper is en dat je met de Indiërs bijzonder prettig zaken kunt doen, ofwel ‘we are barking up the wrong tree’. We besluiten dat het eerste het geval is en dat we er heel erg goed aan doen door hier nu te zijn. Voor 200 rupee (Eur 1,50) nemen we een Uber terug naar het hotel (taxi’s rijden hier niet, iedereen met een auto is een Uber) waar de chauffeur onze smartphone uit de handen rukt en zelfstandig een vijfsterren beoordeling plaatst. Hij glimlacht er vriendelijk bij. We geven 100 rupee fooi omdat we zijn ondernemingszin waarderen. Namaste.

Maandag 10 oktober

We komen aan in het ZOHO kantoor, een gebouw dat er pas twee jaar staat, maar nu al veel te klein is. Er werken 4.000 mensen en twee andere gebouwen, beiden groter dan ‘The Bucket’ – de officieuze bijnaam van het hoofdkantoor -, zijn in aanbouw. Het ZOHO Desk Team wordt gemanaged vanuit een dorp far, far away en ZOHO Campaigns werkt vanuit de parkeergarage, maar de sfeer lijdt er niet onder. Het bruist, het is overal druk, de pingpongtafels en het cricketveld zijn de hele dag bezet en er wordt veel gelachen. En als het je allemaal even te veel wordt is er een ruimte voor een meditatie (of een Power Nap, zoals de partner uit New York het noemt) in een hiervoor speciaal ingerichte verdieping.

De belangrijkste reden om een centrale partner summit in India te organiseren voor ons wereldwijde gezelschap en niet drie regionale bijeenkomsten in Azie, Amerika en Europa is de komst van ZOHO ONE, het vlaggenschip van ZOHO. Van oudsher is ZOHO sterk in CRM, hoewel het allereerste product in de jaren tachtig van de vorige eeuw een tekstverwerker was. Minder bekend is dat ZOHO een uitgebreid pakket aan Softwareproducten op de markt brengt, variërend van marketing automation en website monitoring tools tot Software voor projectmanagement. Met als grote voordeel dat integraties tussen deze systemen uiteraard makkelijk is. Met ZOHO ONE koop je alle software van het bedrijf – ‘all you can eat’ zegt de Product Manager – en een gemiddeld dienstverlenend bedrijf is daarmee in een keer verzekerd van de modernste IT. En dat voor USD 1,00 of EUR 1,00 per medewerker per dag, een fractie van de prijs van ‘competitors like Microsoft en Google’ . Opeens wordt het stil. De summit wordt gehouden in een zaal waar naast de partners ook ruimte is voor ZOHO medewerkers en het is er steeds een rumoer van in- en uitgaande mensen, maar nu even niet. Microsoft en Google worden als concurrenten benoemd en dat in een land waar geen vertaling bestaat voor het woord ‘bluf’.

Dinsdag 11 oktober

In de ochtend weer een producttraining, in de middag cases en individuele sessies. Deze ochtend nog meer ZOHO ONE, maar ook weer een nieuwtje: ZOHO Flow. Een manier om workflows over Apps te verdelen ook buiten de ZOHO Suite. Een soort Blueprint – wat al bekend is vanuit ZOHO CRM – maar dan over van alles en nog wat heen geprogrammeerd. Erg interessant, maar de informatie is nog onder embargo. Dacht ik. We horen zo veel over de Roadmap waarbij gezegd wordt dat het aan de PR teams van ZOHO is om dit naar buiten te brengen dat ik soms de kluts kwijt ben.

Een opmerking raakt me. In IT is het gebruik om te zeggen ‘Eat your own dog food’ waarmee bedoeld wordt dat je geacht wordt de producten die je verkoopt ook zelf te gebruiken. De Franse partner, een gedistingueerde Parisienne, stelt voor om deze zin binnen ZOHO te vervangen door ‘Drink your own champaign’. Ik denk dat ze een cursus NLP gevolgd heeft en ik begin als eerste luid te applaudiseren. Eerder al had ik me zelf al afgevraagd waarom ik mijn mail nog binnen laat lopen in een Microsoft programma, ik nog Dropbox gebruik en nog meer software van concurrenten, terwijl het bedrijf dat ik vertegenwoordig zulke mooie oplossingen biedt, zonder dat ik mijn systeem hoef te verlaten of ingewikkelde koppelingen hoef te maken. Ik zet meteen al mijn Demo Software aan en ga veel Champagne drinken, Proost.

In de middag een Quiz – soort van petje op, petje af – over ZOHO. En ja, je raadt het al, voor iedereen is er een prijs, een coole laptoptas met ZOHO Logo.

Woensdag 12 oktober

Nog meer nieuwe producten en features, houdt het dan nooit op? Moet ik dit straks allemaal onthouden? Gelukkig is er een ‘best practice’ presentatie van een partner uit de USA over het managen van IT projecten voor veeleisende marketing en sales managers, met als geweldige tip: ‘Be Agile. Never bite off more than you can chew. Sprint from milestone to milestone, do not sell marathons’. Oef, dat zijn handige tips en het lucht op. En gelukkig is er ook een App van ZOHO waarmee je samen met klanten Agile projecten kunt managen. Ok, die gaan we ook ontdekken.

In de middag volgt een van de indrukwekkendste presentaties van de week. de ZOHO University. Deze wordt geleid door de zwager van een van de oprichters van het bedrijf. Ooit begonnen met een paar studenten is nu meer dan 10 procent van het bedrijf afkomstig uit deze eigen kweek. Analfabete scholieren worden toegelaten die slim zijn maar zonder opleiding nooit enige kans zouden maken op een fatsoenlijke start in de arbeidsmarkt. Ze leren er Engels, lezen en schrijven en IT vaardigheden. De leraren komen uit het bedrijf zelf. Erkenning door de overheid van diploma’s kent men niet, daarvoor wordt de inhoud van de stof te vaak aangepast.En men werkt ook niet met diploma’s of examens, want het doel van de ZOHO University is het overbrengen van kennis en vaardigheden en niet het afnemen van testen. (in India zijn alle scholen nog steeds zeer traditioneel en het afnemen van testen een grote bron van stress).

Het is een mooi gloedvol betoog en het feit dat het bedrijf zoveel dankbare medewerkers heeft overgehouden aan deze opleiding is het bewijs dat het werkt. Ontwikkelingssamenwerking vanuit praktisch nut en vanuit het hart. Waarom dit zoveel indruk op me maakte? Iemand vroeg wat het niveau van deze ‘Universiteit’ was. Goede vraag vond ik. Het antwoord van de manager: ‘Het is een goed niveau. Zou ik er anders mijn eigen zoon heensturen?’. Het duurde even voordat het inzonk, maar het neefje van de grote baas gaat dus zelf naar de ZOHO University. Over ‘practice what you preach’ gesproken. Het joch zal een kansrijkere start gehad hebben dan zijn klasgenoten en waarschijnlijk meer opleiding genieten, toch vond ik het indrukwekkend. En ik niet alleen.

Donderdag 13 oktober

Ik knijp er een beetje vroeger tussenuit vandaag en ga in de ZOHO kantine lunchen. Tot die dag had ik geluncht in het Summit Restaurant. Eten in India is bijzonder en alleen al om die reden is het land het bezoeken meer dan waard. In het Summit Restaurant krijg je bovendien de kans om in alle rust bij te praten met partners en ZOHO medewerkers, maar vandaag sla ik dus over. Ik ga in de rij en hoewel de keuze iets minder gevarieerd is, schep ik een heerlijke maaltijd op met gebakken brood, rijst en diverse gerechten die heerlijk ruiken maar waarvan de ingrediënten me niet bekend voorkomen. Ik ga zitten naast iemand met een erg lange Indische voornaam die ik zonder haperen probeer uit te spreken, maar hij lacht vriendelijk en zegt ‘ Please, call me Vika’ . Hij is User Interface Designer voor Smartphone Apps. Ik wil beginnen maar realiseer me dat ik iets ben vergeten, bestek. Dan kom ik erachter dat er geen bestek is, hier wordt met de handen gegeten. Vika haalt ergens een plastic lepeltje vandaan en ik val aan, hongerig geworden na de hele ochtend productupdates en feature reviews. Dan lijkt het alsof er iemand met een strijkbout over mijn tong glijdt terwijl ik gorgel met kokend water. Vika en zijn collega’s kijken me vreemd aan. Ik blijk opgeschept te hebben uit de schaal met meest pikante gerechten. Ik doof met wat rijst de scherpste smaak, neem een grote slok water en zodra de beleefdheid het toelaat sluip ik een deur verder naar het Summit restaurant waar de kip in geitenmelk mijn gehemelte weer tot rust brengt.

Vrijdag 14 oktober

Alweer de laatste dag van de conferentie. Een Q&A met het management van ZOHO, nog meer productupdates en dan probeer ik tussen de bedrijven door nog wat goodies te scoren. Die zijn populair, misschien had ik niet tot de laatste dag moeten wachten. Ik regel een t-shirt van ZOHO, twee sleutelhangers en wat stickers. Cool. En, als afsluiting van de dag, een houten certificaat dat ik vanaf vandaag officieel partner ben met licentie om ZOHO ONE te verkopen. In hout, dat wordt een uniek exemplaar waarvan er maar twee in Nederland zijn.

Ik ben erg blij dat ik gekomen ben. Mijn enthousiasme over ZOHO, de producten, de mensen en het bedrijf was al groot en is enorm toegenomen. Ik ben wel wat onzeker geworden over zoveel producten en alle mogelijkheden. De eerste dag hield ik nog een lijst bij (uiteraard in een ZOHO App) van alles wat ik wilde doen als ik terug ben. Maar waar te beginnen?

‘Hard werken, je beste inzet geven en je hart volgen, dan gaat het lukken’ besluit Vijay, de commerciële eindbaas van ZOHO. ‘As je dat volgt, dan kun je daarna alleen maar vertrouwen hebben’

‘We noemen dat Shanti, Shanti’ – vult Ian, Business Devt Manager aan.

Ik begrijp het en ik voel tegelijk dat er meer is. Bij Software uit India wordt soms gedacht aan IT-ers die met veel plezier een betonnen onderzeeboot voor je bouwen. Omdat jij er om gevraagd hebt. Er wordt gedacht aan IT-ers die zo bescheiden zijn dat het lijkt alsof ze onderdanig zijn of zich schamen dat ze uit India komen. Het is mijn overtuiging dat dit beeld in de komende jaren volledig zal verdwijnen. Indiërs werken zes dagen per week, 12 uur per dag omdat ze wat willen bereiken in de wereld. Niet vanwege het geld of omdat het moet van de baas. En ondernemers zoals Shridhar Vembu en zijn team bij ZOHO verbergen niet dat ze uit India komen, ze zijn er trots op. Shanti Shanti inderdaad en dat zal ik na deze week niet snel vergeten.

Namaste,

Michiel Cobben